Ел ішінде Сен жүргенде аңқылдап…

“Иісін де сезбейді бұл қала –

пырақ-жылқының,

Иесі оның – Ақын,

Келе жатыр көшеде…”

(Тыныштықбек)

Көгере ме енді біздің көсеге,

Көгермей ме енді, мүлде, көсеге?

Сен де келе жатқан кезде көшеде,

Дәлдүріш те дәлдүңдейді көшеде.

Сен – Бақсысың: қобыздайын

                                            күй – іші,

Періште мен періштенің сүйісі!

Мұрынына бармайды ғой

                                         бұлардың,

Жылқы түгіл, топырақтың иісі!

Ел ішінде Сен жүргенде

                                      аңқылдап,

Сахнаға Сен шыққанда

                                       саңқылдап,

“Мен де өлеңнің көрсетейін

                                        көкесін!”

Деп сенен соң, о да оқиды…

                                   Маңқылдап!

“Ақындардың ақынымын –

                                     мен деген!”

Дейді…

(Мұны Қасымың да жеңбеген!)

Құдайменен сөйлесетін кісіні

Пенде қайтсін,

(Сөйлесетін – пендемен?!)

Серік АҚСҰҢҚАРҰЛЫ