Жұртқа тастап кетпеген киең үшін,
Қазағымның сен асыл сүйегісің.
Тілсіз хабар жеткізген ханға барып,
Дәл өзіңдей батыр жоқ, білемісің?!
Әр шаңырақ үйінің төріне ілген,
Өзіменен қоса алып сері жүрген.
Азапты да көп көрген мұңға батып,
Мен «Қазақ» деп танимын сені бірден.
Таза үнмен сақталған күй жаныңда,
Тебірендім төгілтіп құйғаныңда.
Қос ішегіңді толтырып кеткен екен,
Құрманғазы, Тәттімбет, Дина мұңға.
Бірге тартып халқымның тақсыретін,
Жеткізіпсің қуаныш, қасіретін.
Бабалардан мұрасың қалған бізге,
Артық тұрар ерекше қасиетің.
Жұртқа тастап кетпеген киең үшін,
Қазағымның сен асыл сүйегісің.
Сырқатты да емдеген үніңменен,
Киелісің домбыра, киелісің!
Қуандық СӘДЕН.
