Тілеуберді

Аңызда аты қалған Аңызда аты қалған  Арқа жері,

Төсінен талай думан             тарқап еді.

Күн сүйген айдарынан  ұл өсірді,

От тілді орақ ауыз              Шаншар елі.
Өтсе де арпалыспен                           бар ғұмыры,

Тектінің жүнжімейді             жаңғырығы.

Шыңдалды комбинаттың         жалынымен,

Сүткенже Смағұлдың           жалғыз ұлы.
Төсінде Едірейдің                            атқа қонып,

Ұстанып Қазыбектің        «қасқа жолын».

Шындық пен сыбайластық сайысында,

Тигізді нысанаға  атқан оғын.
Өмірдің арнасында             алып қашқан,

Қадамын ауытқымай                          анық басқан.

Қоғамдық айтыс-тартыс, аламанда,

Болмысы азаматтық            қалыптасқан.
Шығатын шешендіктің              майданына.

Шаншардан сөз дарыған таңдайына.

Байлық пен мансап  бітпей, тек абырой,

Бұйырған кереқарыс             маңдайына.
Бүгінде төрт құбыла                             түгелденді.

Жас жетті баласынар                             біреулерді.

Жетпіс бестің  тұғырына                    шықты міне,

Паң керіп қас-қабағын Тілеуберді.
Тәңірдің бергеніне               тәубе деген,

Ару бар Теміртауда                           Сәуле деген.

Қырық жыл қол ұстасып               Тілеукенмен,

Сезімнің биігіне                           өрмелеген.

Жиналған жақсылар мен        жайсаңың бар,

Байқаймын осы тойды                          аңсадыңдар.

Шоқтығы күндік жерден көрінетін,

Сәуле мен Тілеукенді                             қарсы алыңдар.

Қасым БОТАНОВ.