Қырқыншы жылдар. Арқаның қысы

Оқылды: 1  053

Ай туды шалқалап,

Сәулесі өлімнің елесін билетіп.

Тағы да қыс келді Арқаға,

Кебінін сүйретіп.

⠀

Ақырғы ақырет түніндей,

Азаптай кеудені тырнаған:

Қарлагта өксіген сәбидің үніндей,

Уілдеп тұр боран.

⠀

Қар басқан томпайған қабірлер,

Белгісіз молалар толған кең аңыз-ды –

Жендеттер зорлаған зәбірлеп,

Жесірдің құрсағы тәрізді.

⠀

Белгілі, белгісіз… тоңғаны

Қара жер қарс айырыла қақырап.

Үсіген сәбидің қолдары –

Бұтада ілінген жапырақ.

⠀

Таниды-ау анасы, таныса,

Жылайды-ау жамырап, қауышып.

Ұлып тұр боранмен жарыса,

Жетімдер дауысы.

⠀

Тәніне тастай боп тоң қатқан,

Дөй дала дөңбекшіп түс көрген не түрлі:

Түрмеде түршігіп толғатқан,

«Халық жауының» жесірі секілді…

Серік САҒЫНТАЙ.

Ашаршылық