Бақыт
Қырық сиқыры енгізіп сабырға жан,
Ер біткеннің төзімін сан ұрлаған.
Түзу жолға сүйрейді азаматын,
Жаралып ап қисайған қабырғадан.
Бәрін тербер толғантар сірә, бұл күй,
Жүректердің төріне тұнатын сый.
Әйел – анаң, әпке, жар, қарындасың,
Бас әріппен жазғың кеп тұрады ылғи.
Болмысыңның қалмаса оңы кеміп,
Ер жетесің әп-сәтте жонып желік.
Қанбай өссең ананың мейіріне,
Жеңгелерден іздейсің соны келіп.
Сұлу сүйсең жаныңды тырнап тұрып,
Танытпайсың тегінде кіл қаттылық.
Тек, Құдайдан тілейсің жатсаң-тұрсаң,
Көрсетпесе екен деп бір жат қылық.
Құдай берген аямай сезім оған,
Бас тарта алмас ер түгіл езің одан.
Азаматы болмаса арманындай,
Бара-бара айналар өзі соған.
Жамай алсаң өмірдің бір кетігін,
Әйел сенен аямас үр кекілін.
Түсіне алмай келемін, жігіттердің
Хас сұлудан неліктен үркетінін…
Әйел жыры – таусылмас таңдайға құт,
Әйел деген – әлем ғой таңдай жарық.
Міне, осыған сүйсініп ғұмыр кешер,
Ер-азамат боп туу қандай бақыт?!
Жәлел ҚУАНДЫҚҰЛЫ.