Шахтер аспаны

Аспан қанша болған сайын қап-қара,

Жұлдыздары жарығырақ жанады.

Жыртылсын бір қоп-қою шаң – жабағы,

Көтер, достым, жұлдызыңды жоғары!

Қабырғада ербеңдейді көлеңке,

Көлеңкелер жүр адымдап төбеде.

Жарқ-жұрқ етіп жарықтың айбалтасы

Қараңғының қабырғасын сөгеді…

Әр маңдайға шықты көлбеп бір-бір күн,

Шам дейміз біз кішірейтіп оны да.

Бүкіл қазақ жатқандайын жылынып,

Шахташының шам ұстаған қолына.

Қара тасқа қадалғанда сұр қайла

Уыс-уыс жұлдыз ұшып шығады…

Жарығы бар, жылуы жоқ,

О, жұлдыздың шуағы!

Жұмекен НӘЖІМЕДЕНОВ