Бұқпа өзені (Русланға)

Шулы шаһар астымен тынып ағып,
Толқи алмай, ыңырсып, ыңыранып.
Жатыр Бұқпа көктемде көсілместен,
Тас қаланың бауырына бұғып алып.

Толқынымен толқыны табыса алмай,
Кемел жұрттың көшімен жарыса алмай.
Жатыр Бұқпа бұқпантай бір күй кешіп,
Кеудесін құрт кеулеген кәрі шалдай.

Жатыр Бұқпа лайланып, жаны ышқынып,
Тас қаланың табанын ағыс қылып.
Бұл қаланың ойнамас балалары,
Қағаз қайық суға сап, жарыстырып.

Жатыр Бұқпа тағдырға көніп, арып,
Өкпесін өркениет тоңы қарып.
Түсіне енеді әркез кабактарда,
Кепкен мұжық кемірер өлі балық.

Жатыр Бұқпа толқыны жарға ұрынбай,
Зар кешіп запы болған зарлығымды-ай!
Қалаға тап-таза боп енген бұл да,
Менің дәл он бес жасар тағдырымдай.

Жатыр Бұқпа…

Серік САҒЫНТАЙ.