Амал деген айыңыз…

Амал деген айыңыз – жаңбырлы ай бұл,

Жаңбырлы ай бұл – жылаулы тағдырдай бір.

Мен риза жылаулы тағдырыма,

Өтіп жатқан шөлімді қандырмай бір.

Амал деген айыңыз – мына келген,

Күн қабағын ашар ма сұрағанмен,

Жаңбыр кешіп жүгірген балалық-ай,

Құлыншақтай құлдырлап құба белден.

Иен дала жаңбырмен жуынғанда,

Ен салатын ауылда құлындарға.

Құлағынан қан саулап қасқа құлын,

Дірілдейді, қорқады қыбырларға.

Құлағынан қан аққан құлын дене,

Кетпей қойды көзімнен бүгін неге?

Кісінейтін сияқты қыр астында ол,

Сатырлаған нөсердің үнін бөле.

Осы менің тағдырым неге бұлай,

Көз алдыма кіл жетім келеді ұдай,

Өңірімде шынымен аз болды ма?

Өрен жүйрік, шоң мен би, өрелі бай.

Көз алдымда сай-сайдан өрген елес,

Көш, көш бұлт, елесті өңгере көш.

Не бар сонша бүлінген – амал келді.

Амал келіп жылап тұр – ол мен емес,

Жылай берсін!

Есенғали РАУШАНОВ