Өкпелеме өр сезімге қарағым,
Соқыр болып қалды менің жанарым.
Ақындардың қаламында тербеліп,
Осылайша жырланады әр ағын.
Кешір мені, өлгенімше жырлаймын,
Жүрегімде жатыр жара қылдай мың.
Бұрымына байланған ғой көздерім,
Енді жаным, сені қалай тыңдаймын.
Ол дір етті, бұрымы да дір етті,
Әміріне балта шаппа жүректің.
Музам менің жанарыма гүл екті,
Жүрегіме жарым болып гүл ектің.
Қиялға ерік беремін де қамығып,
Үлбір гүлдей үміт оты жағылып.
Ақ қайыңдар біледі оның есімін,
Қайыңды көл күтеді оны зарығып.
Мәңгі бақи жүремін бе қаталап?
Сезім – тәтті, өмір – ащы, қатал-ақ.
Ақындардың жүрегінде тербеліп,
Осылайша жырланады махаббат.
Еркебұлан ЕЛЕУСІЗҰЛЫ.
